Poradnia ALLENORT Łódź

Lekarz psychiatra podczas konsultacji psychiatrycznej przeprowadza badanie, polegające na rozmowie z pacjentem. Na tej podstawie stawia diagnozę medyczną, ustala wraz z pacjentem plan leczenia - farmakoterapię i/lub psychoterapię, a w uzasadnionych przypadkach może skierować na dodatkowe badania np. badania laboratoryjne, EEG, tomografię czy rezonans. Podczas wizyty wystawia recepty, skierowania, zwolnienia i inne zaświadczenia lekarskie. Jeśli zachodzi taka potrzeba lekarz może zalecić hospitalizację i wystawić odpowiednie skierowanie.

Pierwsza wizyta u lekarza psychiatry w przypadku osób dorosłych to tzw. wizyta diagnostyczna, która trwa na ogół około godziny. Następne, wizyty tzw. konsultacyjne, są już krótsze i trwają około pół godziny. W przypadku dzieci i młodzieży wizyt diagnostycznych, może być kilka, ponieważ specyfika pracy z dzieckiem i rodzicami wymaga dłuższego czasu na postawienie diagnozy.

Psychiatria jest specjalizacją medyczną, taką jak neurologia czy kardiologia – osobną dla osób dorosłych (specjalista psychiatra) oraz dla dzieci i młodzieży (specjalista psychiatra dzieci i młodzieży).

Psychoterapia to pewnego rodzaju rehabilitacja psychiczna.

Psychoterapia może być indywidualna, grupowa lub par i rodzin - jest prowadzona w różnych nurtach np. poznawczo-behawioralna, psychodynamiczna, psychoanalityczna, humanistyczno-egzystencjalna, systemowa i in.

Psychoterapię w przypadkach zaburzeń psychicznych podejmuje się po ich zdiagnozowaniu, kiedy lekarz psychiatra taką terapię zaleci. Kontakt z lekarzem istotny jest wówczas o tyle, że tylko on może stwierdzić czy na danym etapie leczenia pacjent będzie w stanie efektywnie pracować z psychoterapeutą.
 

Często zanim podejmie się tego typu kroki najpierw wskazane jest leczenie farmakologiczne, a psychoterapię zostawia się na później, jako terapię uzupełniającą. Zdarza się także często – głównie w zaburzeniach nerwicowych, lękach, zaburzeniach osobowości, że psychoterapia jest leczeniem z wyboru, dobrze jednak aby dokonał go lekarz.

Zadaniem psychoterapii jest m.in. podniesienie kompetencji emocjonalnych pacjenta, poprawa komunikacji interpersonalnej, samooceny i zdolności samokontroli, nauka radzenia sobie ze stresem czy zwiększenie motywacji do działania.

Psychoterapeuta to osoba, która oprócz studiów wyższych ukończyła kilkuletnie studia psychoterapeutyczne, uzyskała certyfikat, przeszła własną psychoterapię oraz pracuje pod superwizją czyli stałym nadzorem. Psychoterapeuci to najczęściej psycholodzy, ale również lekarze psychiatrzy lub osoby z innym wyższym wykształceniem.

Pomoc psychologiczna to rozmowa z psychologiem, skierowana do osób, które z rożnych przyczyn znajdują się w trudnej sytuacji, lub gdy w takiej sytuacji jest osoba im bliska. Ta forma pomocy jest przeznaczona dla osób, które poszukują informacji, wskazówek w rozwiązywaniu bieżących, konkretnych problemów życiowych. Formą pomocy psychologicznej są konsultacje oraz porady udzielane przez psychologów. Takie działanie służy rozpoznaniu problemu, poszukiwaniu rozwiązań, przekazaniu informacji, zaplanowaniu konkretnych, realistycznych działań. Spotkania mają na celu wsparcie w radzeniu sobie z obciążeniem psychicznym powstałym na skutek różnych sytuacji życiowych.

Porady i konsultacje psychologiczne obejmują na ogół kilka spotkań, najczęściej od jednego do trzech. Poradnictwo i konsultacje psychologiczne opierają się na określeniu problemu, celu, a w dalszej kolejności na poszukiwaniu skutecznych sposobów rozwiązywania trudności, osiąganiu zamierzonych działań i wprowadzaniu efektywnych zmian w życie. Pomoc psychologiczna może być również przydatna przy wyborze odpowiedniego sposobu postępowania terapeutycznego, kiedy pacjent zauważa u siebie niepokojące objawy, ale nie wie czy powinien skorzystać z pomocy lekarza psychiatry, neurologa, psychologa czy psychoterapeuty.

Zawód psychologa nie jest specjalnością lekarską, dlatego psycholog nie przepisuje leków, ani nie wystawia zwolnień. Może natomiast stawiać diagnozę psychologiczną oraz wykonywać różnego rodzaju testy.

Najogólniej przyjmując, pojęcie diagnozy możemy zdefiniować, jako rozpoznanie jakiegoś stanu rzeczy i jego tendencji rozwojowych. Diagnozę stawiamy w oparciu o objawy, które w szerszym kontekście nie muszą świadczyć o chorobie. Objawy można rozumieć, jako obserwowalny przejaw procesów i właściwości psychicznych człowieka, jego relacji z otoczeniem, a także cech jego kontekstu społecznego, w którym żyje i działa. Aby doszło do rozpoznania stanu rzeczy i jego tendencji rozwojowych, diagnosta przeprowadza badanie diagnostyczne w oparciu o rozmowę, wywiad, obserwację i testy psychologiczne.

Psychologiczna diagnostyka zdrowia psychicznego służy przede wszystkim lepszemu zrozumieniu siebie i swoich zachowań, uświadamia własną specyfikę myślenia i odczuwania, pozwala poznać mocne obszary swojego funkcjonowania i te, które można usprawnić oraz co ważne, pomaga wybrać odpowiednie postępowanie terapeutyczne, ukierunkowuje, gdzie szukać pomocy ze swoimi trudnościami.

Na diagnostykę psychologiczną może zgłosić się każda osoba, która chce zwiększyć swoją samoświadomość, planuje rozpocząć psychoterapię lub inną formę leczenia, chce określić swoje predyspozycje zawodowe, boryka się trudnościami… Diagnostyka psychologiczna nie jest przeznaczona tylko dla osób z doświadczeniem kryzysu psychicznego.

Psychologiczna diagnostyka zdrowia psychicznego jest zadaniem niezwykle ważnym, wymagającym dużych umiejętności. Wiedzą o tym doskonale nasi doświadczeni diagności.

CZYM JEST MEDIACJA RODZINNA?

Mediacja to metoda rozwiązywania konfliktów. Przy pomocy bezstronnego i neutralnego mediatora, uczestnicy mediacji w bezpośredniej rozmowie mogą wspólnie wypracować satysfakcjonujące dla nich rozwiązania.

Daje możliwość rozmowy o problemach i konkretach w neutralnej atmosferze przy jednoczesnym zapewnieniu pełnego wpływu na jej wynik. W przypadku gdy w konflikt dorosłych uwikłane jest dziecko (sytuacja rozwodowa), chroni je i pozwala skoncentrować się rodzicom na jego potrzebach. Umożliwia otwartą i szczerą komunikację budując wzajemne zrozumienie i dając szansę na zachowanie wzajemnego szacunku.

Do mediacji strony przystępują dobrowolnie. Przeciwwskazaniem do mediacji jest nierównowaga stron spowodowana uzależnieniem, zaburzeniami psychicznymi lub przemocą stosowaną przez jedną ze stron.

Osiągnięte porozumienie może sprawić, że kolejne trudne rozmowy będą prowadzone w atmosferze większego zaufania i w przekonaniu, że z daną osobą można dojść do ugody. Mediacja daje szansę na stworzenie gotowości do rozmowy i współpracy, pozwala na zachowanie własnej godności i wzajemnego szacunku.

ROLA MEDIATORA

W mediacji rodzinnej mediator towarzyszy, pomaga skonfliktowanym stronom w procesie przeprowadzenia trudnej rozmowy w bezpieczny i uporządkowany sposób. Umożliwia wszystkim wyrażenie swoich oczekiwań, potrzeb i obaw.

Zasada neutralności sprawia, że mediator nie jest doradcą stron, nie przedstawia „właściwych” w danej sytuacji sposobów działania. Umożliwia stronom ich samodzielne wypracowanie. Nie ocenia osób, ich zachowań i proponowanych rozwiązań. Rolą mediatora jest przede wszystkim usprawnienie procesu porozumiewania się między stronami. Mediator akceptuje wszelkie rozwiązania (także brak porozumienia), które strony uważają za właściwe w ich sytuacji.

ZASTOSOWANIE MEDIACJI

Konflikty:
 

• małżeńskie/partnerskie
• około-rozwodowe związane z opieką nad dziećmi, podziałem majątku po rozwodzie
• rodzicielskie
• międzypokoleniowe

MEDIACJA JAKO SPOSÓB ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW OKOŁOROZWODOWYCH

Do mediacji w sprawach rozwodowych można przystąpić dobrowolnie albo zostać skierowanym przez sąd. Omawianie i rozwiązywanie konfliktów na drodze mediacji zapewnia pełen wpływ na wypracowane rozwiązania. Nie umożliwia tego sąd, który nakazowo decyduje o przyszłości rozwodzących się małżonków i ich dzieci. Strony mogą same wystąpić do sądu z wnioskiem o mediacje. Mają także prawo do samodzielnego wyboru osoby mediatora.

Mediacja kończy się podpisaniem porozumienia, w której obie strony zobowiązują do przestrzegania spisanych w nim uzgodnień. Rodzice podczas mediacji wypracowują porozumienie (plan wychowawczy), które pomaga im współpracować dla dobra dziecka, nawet wtedy, kiedy przestaną być małżonkami. Zawarta przed mediatorem ugoda jest następnie zatwierdzana przez sąd.

Mediatora obowiązuje poufność, również w stosunku do sądu. Informacje uzyskane w trakcie mediacji mają służyć jedynie do wypracowania porozumienia i nie mogą być wykorzystywane w rozprawie sądowej.

ZALETY MEDIACJI

• poszukiwanie wspólnych rozwiązań korzystnych dla obu stron konfliktu
• samodzielne rozwiązania zamiast narzuconego przez sąd
• oszczędność czasu
• w przypadku konfliktu związanego z rozwodem utrzymanie relacji rodzice - dziecko
• ochrona dziecka przed uwikłaniem w konflikt dorosłych, pozwalająca rodzicom skoncentrować się na jego potrzebach
• bezstronność mediatora (wobec stron) i neutralność (wobec rozwiązań)
• poufność
• umożliwienie otwartej, szczerej komunikacji między uczestnikami mediacji
• sprzyja samodzielności w rozwiązywaniu konfliktów w przyszłości

Czas trwania mediacja (1,5h) to średnio 5-7 sesji.

Leczenie zaburzeń snu rozpoczyna postawienie diagnozy. To dzięki niej dowiemy się, co jest Twoim problemem. Czy wiercisz się niespokojnie w łóżku i odliczasz  długie godziny, czekając aż zapadniesz w sen? Krzyczysz w nocy ze strachu? A może ciągle się wybudzasz i w dzień jesteś tak zmęczony, że myślisz tylko o drzemce? Jeśli tak, to Poradnia Leczenia Zaburzeń Snu w Warszawie została stworzona właśnie dla Ciebie!

Jakie zaburzenia snu możesz mieć?

Zaburzenia snu możemy podzielić na pierwotne i wtórne.

Wśród pierwotnych zaburzeń snu wyróżniamy m.in.:

• bezsenność pierwotna,
• hipersomnie, czyli zaburzenia polegające na zbyt długim czasie snu i/lub senności w ciągu dnia, do których zaliczana jest także narkolepsja,
• zaburzenia rytmu snu i czuwania,
• somnambulizm (sennowłóctwo, lunatyzm),
• lęki nocne,  
• koszmary senne,
• zaburzenia zachowania w trakcie snu REM, RBD (REM behavioral disorder),
• zespół niespokojnych nóg,
• okresowe ruchy kończyn,
• zaburzenia oddychania w trakcie snu.

Wtórne zaburzenia snu występują w przebiegu zaburzeń i chorób psychicznych ( np. depresja, zaburzenia nerwicowe), chorób somatycznych (np. przebiegających z bólem), zaburzonej higieny snu, zażywanych substancji - leków i używek.

Niezależnie od tego, z jakim zaburzeniem się zmagasz - jesteśmy po to, by Ci pomóc. 

Jak leczyć zaburzenia snu?

Pierwszym krokiem jest diagnostyka. Musisz udać się do lekarza, który specjalizuje się w medycynie snu. W Poradni Leczenia Zaburzeń Snu w Warszawie lekarz zaleci Ci wypełnianie dziennika snu. Będziesz musiał go prowadzić przez 1-2 tygodnie. Dzięki niemu poznamy Twoje zwyczaje związane ze snem. Lekarz może Cię też poprosić o wypełnienie dodatkowych skal diagnostycznych. Wszystko po to, by dokładnie zbadać Twój problem. Podczas pierwszej wizyty lekarz przeprowadzi z Tobą wywiad, zbada Cię i postawi wstępne rozpoznanie zaburzeń snu.

W leczeniu zaburzeń snu wykorzystujemy terapię poznawczo-behawioralną (CBT) i/lub farmakoterapię. Lekarz pomoże Ci wybrać najlepszą dla Ciebie metodę leczenia.

Zaburzenia snu - jakie badania wykonać?

Musisz pamiętać, że nie wszystkie zaburzenia snu można zdiagnozować po jednej wizycie diagnostycznej. Niektóre przypadki wymagają dodatkowych badań.

Lekarz może skierować Cię na takie badania jak:

• badania laboratoryjne (np. badanie gospodarki żelazowej, poziomu hormonów tarczycy i in.)
• badanie EEG
• badania obrazowe głowy (tomografia, rezonans)
• dodatkową diagnostykę psychologiczną (np. testy badające zaburzenia organiczne ośrodkowego układu nerwowego lub zaburzenia osobowości)
• badanie aktograficzne (przydatne w diagnostyce zaburzeń rytmu snu i czuwania)
• badanie polisomnograficzne (stosowane w diagnostyce parasomnii i niektórych zaburzeń ruchowych podczas snu)
• badanie polisomnograficzne oraz wielokrotny test latencji snu (stosowane w diagnostyce hipersomnii).

Zaburzenia snu - jaki lekarz je leczy?

Leczeniem zaburzeń snu zajmują się lekarze medycyny snu. W Klinikach Terapii Allenort są to:

dr n. med. Dorota Wołyńczyk-Gmaj

dr n. med. Ewa Walacik-Ufnal

Uwaga: nie prowadzimy diagnostyki i leczenia bezdechu sennego. 

Psychoedukacja ma na celu przede wszystkim udzielenie informacji na temat prawidłowości rozwoju dzieci, zaburzeń psychicznych oraz sposobów radzenia sobie z trudnościami wychowawczymi z uwzględnieniem potrzeb dziecka i jego możliwości rozwojowych.

Zapraszamy na konsultacje indywidualne oraz warsztaty tematyczne, skierowane dla rodziców i opiekunów. Psychoedukacja/ konsultacje psychologiczne skierowane są dla wszystkich, którzy chcieliby porozmawiać na każdy temat dotyczący dziecka/ rodzicielstwa lub mają wątpliwości i pytania dotyczące ich pociech.

Przykładowe tematy konsultacji/ psychoedukacji:

- „Dziecko ma zdiagnozowaną chorobę, jak mogę mu pomóc?”

- „Dlaczego moje dziecko nie raczkuje”

- „Jak nawiązać relacje z dzieckiem adoptowanym”

- „Czy takie zachowanie np. płacz przy przewijaniu jest normalne?”

- „Dziecko nie chce chodzić do przedszkola”

- „Moje dziecko chce być cały czas noszone na rękach”

- „Dziecko nie chce bawić się z innymi dziećmi”

- „Jak mogę wzbudzić ciekawość do nauki mojemu dziecku?”

- „Dziecko jest nieśmiałe i boi się wszystkiego”

- „Moje dziecko jest niegrzeczne”

- „Dziecko ma opóźniony rozwój mowy”

- „Jak pomóc dziecku w trakcie rozwodu rodziców”

- i wiele innych.

Rozmowa z doświadczonym psychologiem może być bezcenna w zrozumieniu funkcjonowania dziecka i jego emocji, dzięki czemu rodzic jest w stanie pomóc dziecku przejść przez kolejne etapy rozwoju oraz trudne okresy w życiu.

• ADOS - 2,
• Diagnoza gotowości szkolnej,
• Diagnoza specyficznych trudności w uczeniu się matematyki,
• Testy osobowości,
• Testy inteligencji,
• Ocena rozwoju psychomotorycznego dziecka,
• Diagnoza Autyzmu i zespołu Aspergera,
• Diagnoza zaburzeń i opóźnień w rozwoju mowy,
• Diagnoza rozwoju mowy,
• Diagnoza ADHD i ADD,
• Diagnoza upośledzenia umysłowego

Interwencja kryzysowa- intensywna pomoc psychologiczna. Są to spotkania z psychologiem, które dają wsparcie doraźne w trudnych sytuacjach życiowych. Celem interwencji kryzysowej jest przywrócenie równowagi psychicznej i umiejętności samodzielnego radzenia sobie, a dzięki temu zapobieganie przejściu reakcji kryzysowej w stan chronicznej niewydolności psychospołecznej.

Choroba, rozwód rodziców, śmierć bliskiej osoby, czy inne trudne sytuacje to dla całej rodziny a w szczególności dla dzieci obciążająca sytuacja, która niesie za sobą zazwyczaj wiele negatywnych emocji i przeżyć. Jest to stan trudny zarówno dla dorosłych jak i dzieci.
 

Z naszej pomocy mogą skorzystać osoby znajdujące się w trudnej sytuacji życiowej, takiej jak:

-śmierć bliskiej rodziny

-nadużycia seksualne, gwałty

-konflikty małżeńskie i rodzinne (rozwód, rozstanie)

-samobójstwo

-przemoc

-zdarzenia losowe (wypadek, przestępstwo)

-oraz inne