Interwencja kryzysowa to forma intensywnej pomocy psychologicznej oraz psychiatrycznej udzielanej osobie, która znalazła się w trudnej sytuacji i nie jest w stanie sobie z nią poradzić. Interwencja kryzysowa charakteryzuje się tym, że jest skoncentrowana na konkretnym problemie, który należy jak najszybciej rozwiązać. Jej głównym celem jest złagodzenie występujących u poszkodowanego pacjenta objawów, które zostały wywołane przez nienaturalne warunki. Najważniejsze jest więc zdrowie psychiczne poszkodowanego oraz przywrócenie jego równowagi.

Po spotkaniach w ramach interwencji kryzysowej pacjent powinien być w stanie normalnie funkcjonować w środowisku, czyli samodzielnie radzić sobie z problemami – tak, jak miało to miejsce przed wystąpieniem kryzysu.

Interwencja kryzysowa jest adresowana do dzieci, młodzieży i osób dorosłych, które znalazły się w trudnej sytuacji, często spowodowanej traumatycznymi wydarzeniami. Wśród takich traumatycznych wydarzeń należy wyróżnić:

• doświadczanie przemocy fizycznej lub/oraz psychicznej,
• konflikty w rodzinie
• śmierć bliskiej osoby,
• zdiagnozowanie ciężkiej choroby u samego pacjenta lub bliskiej mu osoby,
• niespodziewane wydarzenia losowe (np. wypadek),
• pojawienie się myśli samobójczych,
• znalezienie się w stanie bezdomności,
• nagła utrata pracy,

Osoba, która znalazła się w krytycznej sytuacji, przechodzi przez poszczególne fazy:

• szok – konfrontacja z sytuacją wywołującą kryzys,
• reakcja emocjonalna – poszkodowany przeżywa sytuację w bardzo intensywny sposób, jest mu trudno poradzić sobie z towarzyszącymi emocjami,
• mobilizacja – praca nad kryzysem, zgłoszenie się do kogoś z prośbą o pomoc,
• nowa orientacja – podjęcie działań, których celem jest redukcja powstałego napięcia, a tym samym doznanie ulgi.

Interwencja kryzysowa dzieli się na sześć równie ważnych etapów:

1. Etap pierwszy to rozpoznanie (zdefiniowanie) problemu, który był przyczyną wystąpienia kryzysu.
2. Na etapie drugim najważniejsze jest zapewnienie poszkodowanej osobie bezpieczeństwa;
3. Na etapie trzecim niezbędne jest wzbudzenie zaufania osoby poszkodowanej, a tym samym zapewnienie jej o możliwości uzyskania wsparcia.
4. Na kolejnym – czwartym etapie – interwent kryzysowy przedstawia osobie poszkodowanej różne możliwości wyjścia z danej sytuacji kryzysowej.
5. Piąty etap to pomoc w ułożeniu racjonalnego planu, który pomoże poszkodowanemu poradzić sobie z problemem.
6. Etap szósty zaś to przekonanie poszkodowanego do wdrożenia ułożonego planu w życie.