• nieumiejętność skupienia uwagi – np. dziecko nie słucha, nie kończy zadań, przechodzi z jednej aktywności w drugą, nie posiada umiejętności organizowania aktywności, unika lub reaguje niechęcią na zadania wymagające wytrwałego wysiłku umysłowego,
• nadmierną aktywność ruchowa – np. częste niespokojne poruszanie rękoma lub nogami, niemożność utrzymania pozycji siedzącej kiedy sytuacja tego wymaga, przesadna hałaśliwość i trudność zachowania spokoju,
• impulsywność – np. dziecko udziela odpowiedzi zanim pytanie jest skończone, przerywa i przeszkadza innym, często nie umie czekać w kolejce lub doczekać swojej rundy w grze

Zaburzenia hiperkinetyczne występują kilka razy częściej u chłopców niż u dziewczynek.
Rozpoznanie ADHD stawia lekarz psychiatra na podstawie wywiadu od rodziców, opiekunów, nauczycieli, badaniu i obserwacji zachowań dziecka, często popartych testami diagnostycznymi wykonanymi przez psychologa. Plan terapeutyczny obejmuje działania wobec dziecka i opiekunów. Możliwe jest także skuteczne leczenie farmakologiczne.