• badania nie pozwalają określić somatycznej (fizycznej) przyczyny problemu,
• dolegliwości są zmienne, pochodzą one z różnych narządów,
• objawy nieco się różnią od typowych dla choroby, którą pacjent podejrzewa,
• dolegliwości pojawiają się tuż po traumatycznym wydarzeniu lub towarzyszą problemom rodzinnym lub zawodowym,
• pacjent jest całkowicie pochłonięty objawami i stale „wsłuchuje się” w swój organizm,
• chory ma tendencję do zaprzeczania życiowym trudnościom. Nie potrafi mówić o przeżywanym smutku lub lęku,
• acjent na kryzysy życiowe reaguje „ucieczką” w jakąś aktywność, na przykład całkowicie poświęca się pracy,
• dolegliwościom towarzyszy lęk.

Psychiatra to zwykle ostatni z branych pod uwagę specjalistów. Tymczasem jego diagnoza często okazuje się trafna i daje szansę na skuteczne leczenie. U podstaw tego typu dolegliwości zwykle stoją zaburzenia nerwicowe lub depresyjne.