Termin stres pochodzi z fizyki, odnosi się do napięć, nacisków lub sił, które działają na system. Termin ten do nauk o zdrowiu wprowadził w 1926 roku Hans Selye, zwrócił uwagę na fakt, że u pacjentów cierpiących z powodu różnych niedomagań somatycznych, występuje wiele wspólnych symptomów: utrata apetytu, osłabienie mięśni, podwyższone ciśnienie krwi, brak motywacji do osiągnięć. Zastanawiając się dlaczego symptomy te wydają się być niezależne od rodzaju choroby somatycznej, Selye doszedł do wniosku, że można je nazwać po prostu syndromem choroby.

Reakcje na stres mogą być różne. Na poziomie behawioralnym (naszych zachowań) są to: objadanie się, picie alkoholu, zachowania agresywne, nicnierobienie – wyuczona bezradność, unikanie, reakcje przystosowawcze – zwiększona czujność, staranie się, uczenie się lepszych postaw i umiejętności radzenia sobie, szukanie wsparcia u innych . Na poziomie emocjonalnym: lęk, złość, rozpacz, pobudzenie, stany depresyjne, zamartwianie się, poczucie niemożności poradzenia sobie, uczucie wyobcowania.