Dzieci i młodzież

Lekarz psychiatra podczas konsultacji psychiatrycznej przeprowadza badanie, polegające na rozmowie z pacjentem. Na tej podstawie stawia diagnozę medyczną, ustala wraz z pacjentem plan leczenia - farmakoterapię i/lub psychoterapię, a w uzasadnionych przypadkach może skierować na dodatkowe badania np. badania laboratoryjne, EEG, tomografię czy rezonans. Podczas wizyty wystawia recepty, skierowania, zwolnienia i inne zaświadczenia lekarskie. Jeśli zachodzi taka potrzeba lekarz może zalecić hospitalizację i wystawić odpowiednie skierowanie.

Pierwsza wizyta u lekarza psychiatry w przypadku osób dorosłych to tzw. wizyta diagnostyczna, która trwa na ogół około godziny. Następne, wizyty tzw. konsultacyjne, są już krótsze i trwają około pół godziny. W przypadku dzieci i młodzieży wizyt diagnostycznych, może być kilka, ponieważ specyfika pracy z dzieckiem i rodzicami wymaga dłuższego czasu na postawienie diagnozy.

Psychiatria jest specjalizacją medyczną, taką jak neurologia czy kardiologia – osobną dla osób dorosłych (specjalista psychiatra) oraz dla dzieci i młodzieży (specjalista psychiatra dzieci i młodzieży).

Psychoterapia to pewnego rodzaju rehabilitacja psychiczna.

Psychoterapia może być indywidualna, grupowa lub par i rodzin - jest prowadzona w różnych nurtach np. poznawczo-behawioralna, psychodynamiczna, psychoanalityczna, humanistyczno-egzystencjalna, systemowa i in.

Psychoterapię w przypadkach zaburzeń psychicznych podejmuje się po ich zdiagnozowaniu, kiedy lekarz psychiatra taką terapię zaleci. Kontakt z lekarzem istotny jest wówczas o tyle, że tylko on może stwierdzić czy na danym etapie leczenia pacjent będzie w stanie efektywnie pracować z psychoterapeutą.
 

Często zanim podejmie się tego typu kroki najpierw wskazane jest leczenie farmakologiczne, a psychoterapię zostawia się na później, jako terapię uzupełniającą. Zdarza się także często – głównie w zaburzeniach nerwicowych, lękach, zaburzeniach osobowości, że psychoterapia jest leczeniem z wyboru, dobrze jednak aby dokonał go lekarz.

Zadaniem psychoterapii jest m.in. podniesienie kompetencji emocjonalnych pacjenta, poprawa komunikacji interpersonalnej, samooceny i zdolności samokontroli, nauka radzenia sobie ze stresem czy zwiększenie motywacji do działania.

Psychoterapeuta to osoba, która oprócz studiów wyższych ukończyła kilkuletnie studia psychoterapeutyczne, uzyskała certyfikat, przeszła własną psychoterapię oraz pracuje pod superwizją czyli stałym nadzorem. Psychoterapeuci to najczęściej psycholodzy, ale również lekarze psychiatrzy lub osoby z innym wyższym wykształceniem.

Pomoc psychologiczna to rozmowa z psychologiem, skierowana do osób, które z rożnych przyczyn znajdują się w trudnej sytuacji, lub gdy w takiej sytuacji jest osoba im bliska. Ta forma pomocy jest przeznaczona dla osób, które poszukują informacji, wskazówek w rozwiązywaniu bieżących, konkretnych problemów życiowych. Formą pomocy psychologicznej są konsultacje oraz porady udzielane przez psychologów. Takie działanie służy rozpoznaniu problemu, poszukiwaniu rozwiązań, przekazaniu informacji, zaplanowaniu konkretnych, realistycznych działań. Spotkania mają na celu wsparcie w radzeniu sobie z obciążeniem psychicznym powstałym na skutek różnych sytuacji życiowych.

Porady i konsultacje psychologiczne obejmują na ogół kilka spotkań, najczęściej od jednego do trzech. Poradnictwo i konsultacje psychologiczne opierają się na określeniu problemu, celu, a w dalszej kolejności na poszukiwaniu skutecznych sposobów rozwiązywania trudności, osiąganiu zamierzonych działań i wprowadzaniu efektywnych zmian w życie. Pomoc psychologiczna może być również przydatna przy wyborze odpowiedniego sposobu postępowania terapeutycznego, kiedy pacjent zauważa u siebie niepokojące objawy, ale nie wie czy powinien skorzystać z pomocy lekarza psychiatry, neurologa, psychologa czy psychoterapeuty.

Zawód psychologa nie jest specjalnością lekarską, dlatego psycholog nie przepisuje leków, ani nie wystawia zwolnień. Może natomiast stawiać diagnozę psychologiczną oraz wykonywać różnego rodzaju testy.

Najogólniej przyjmując, pojęcie diagnozy możemy zdefiniować, jako rozpoznanie jakiegoś stanu rzeczy i jego tendencji rozwojowych. Diagnozę stawiamy w oparciu o objawy, które w szerszym kontekście nie muszą świadczyć o chorobie. Objawy można rozumieć, jako obserwowalny przejaw procesów i właściwości psychicznych człowieka, jego relacji z otoczeniem, a także cech jego kontekstu społecznego, w którym żyje i działa. Aby doszło do rozpoznania stanu rzeczy i jego tendencji rozwojowych, diagnosta przeprowadza badanie diagnostyczne w oparciu o rozmowę, wywiad, obserwację i testy psychologiczne.

Psychologiczna diagnostyka zdrowia psychicznego służy przede wszystkim lepszemu zrozumieniu siebie i swoich zachowań, uświadamia własną specyfikę myślenia i odczuwania, pozwala poznać mocne obszary swojego funkcjonowania i te, które można usprawnić oraz co ważne, pomaga wybrać odpowiednie postępowanie terapeutyczne, ukierunkowuje, gdzie szukać pomocy ze swoimi trudnościami.

Na diagnostykę psychologiczną może zgłosić się każda osoba, która chce zwiększyć swoją samoświadomość, planuje rozpocząć psychoterapię lub inną formę leczenia, chce określić swoje predyspozycje zawodowe, boryka się trudnościami… Diagnostyka psychologiczna nie jest przeznaczona tylko dla osób z doświadczeniem kryzysu psychicznego.

Psychologiczna diagnostyka zdrowia psychicznego jest zadaniem niezwykle ważnym, wymagającym dużych umiejętności. Wiedzą o tym doskonale nasi doświadczeni diagności.

Logopeda to specjalista zajmujący się diagnozą i korektą wad wymowy. Służy również pomocą rodzicom, którzy chcą wspomagać rozwój swoich dzieci. 

Logopeda pracuje z dziećmi, młodzieżą i z osobami dorosłymi w celu poprawy ich komfortu komunikacyjnego. Zajmuje się między innymi: dyslalią, niepłynnością mowy, dziećmi i dorosłymi ze spektrum autyzmu, Zespołem Aspergera, dysleksją. 

Kiedy udać się do logopedy?

Jeśli Twoje dziecko ma wadę wymowy, nie czekaj do 3. roku życa ani do momentu aż z niej wyrośnie. Konsultacja u logopedy jest również wskazana, gdy:

• dziecko ma zdiagnozowane obniżone napięcie mięśniowe
• dziecko nie może zassać piersi - masz problemy z laktacją
• dziecko ma kręcz szyi
• dziecko nie jest sprawne ruchowo, potrzebuje pomocy fizjoterapeuty
• dziecko nie reaguje na hałasy lub samo ciągle płacze
• tylko Ty rozumiesz swoją pociechę
• chcesz sprawdzić, czy dziecko rozwija się prawidłowo

• nastolatek bełkocze
• nastolatek jąka się
• nastolatek chce iść do szkoły aktorskiej, o profilu dziennikarskim, niższego seminarium duchownego

• dorosły chce poprawić swój komfort pracy głosem
• dorosły odczuwa dyskomfort podczas wystąpień publicznych

DLA KOGO POMOC LOGOPEDY?

Neuropsychologia jest subdyscypliną w obrębie psychologii, zajmującą się problemami osób z chorobami układu nerwowego oraz z tzw. zaburzeniami neurorozwojowymi. W ramach konsultacji, w oparciu o rozmowę z opiekunami dziecka, obserwację podczas zabawy oraz badanie różnego typu testami i próbami (przede wszystkim badanie funkcji poznawczych, radzenia sobie z różnego typu zadaniami) przeprowadzana jest diagnoza oraz przekazywane sugestie co do dalszego postępowania.

Neurologopeda to specjalista zajmujący się oceną oraz korektą wad wymowy które powstały w wyniku uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego (w wyniku choroby, wypadku komunikacyjnego, itp.) oraz różnych zespołów genetycznych.

Kiedy udać się do neurologopedy?

• gdy dziecko/nastolatek ma anatomiczne wady aparatu artykulacyjnego
• gdy dziecko/nastolatek ma stwierdzone zaburzenia w ośrodkowym układzie nerwowym
• gdy dziecko/nastolatek ma stwierdzone choroby genetyczne, które mogą mieć wpływ na mowę
• gdy dziecko/nastolatek przeszedł wypadek komunikacyjny lub inny z uszkodzeniem twarzoczaszki

• gdy dorosły/senior przeszedł epizod neurologiczny (udar niedokrwienny, krwotoczny) - im szybciej rozpocznie się terapia neurologopedyczna tym bardziej prawdopodobne, że pacjent wróci do stanu sprzed epizodu
• gdy dorosły/senior przeszedł wypadek komunikacyjny lub inny w wyniku którego została uszkodzona twarzoczaszka
• gdy dorosły/senior zaczyna chorować na choroby o podłożu neurologicznym (Parkinson, Alzheimer, SLA, SM, itp.)

Trening Umiejętności Społecznych (TUS) – trening grupowy podczas którego terapeuci modelują zachowania dzieci i młodzieży w różnych sytuacjach społecznych.

Zajęcia stwarzają okazję do kształtowania umiejętności współpracy w grupie, nauki komunikacji oraz rozwiązywania konfliktów, radzenia sobie z emocjami oraz modyfikowania zachowań na bardziej aprobowane społecznie. Warsztaty są zajęciami grupowymi skierowanymi do dzieci, które mają trudności w relacjach społecznych zarówno z rówieśnikami, jak i dorosłymi.

Cele treningu:

• rozróżnianie emocji oraz radzenie sobie z emocjami
• zawieranie znajomości
• uważne słuchanie
• zadawanie pytań
• reagowanie na dręczenie (obrażanie, bicie)
• praca nad przestrzeganiem zasad
• nauka umiejętności komunikacyjnych
• nauka odreagowania napięć emocjonalnych – trening relaksacyjny
• nauka i doskonalenie umiejętności współpracy w grupie rówieśniczej
• kształtowanie umiejętności konstruktywnego rozwiązywania konfliktów
• budowanie spójnej, pozytywnej samooceny uczestników warsztatów
• umiejętność rozmowy, w tym wyrażania krytyki i reagowania na komplementy
• elementy Treningu Zastępowania Agresji

W ramach spotkań dzieci nabywają umiejętności przydatne w codziennych sytuacjach nie tylko w przedszkolu i w szkole, ale również w domu. Uczą się radzenia sobie ze swoimi problemami związanymi głównie z odczuwanymi emocjami i brakiem umiejętności adekwatnych reakcji w sytuacjach wywołujących te emocja – co prowadzi niejednokrotnie do ujawniania się zachowań trudnych, niepożądanych. Dzieci podczas warsztatów uczą się m.in. tego, jak reagować na zaczepki innych, jak radzić sobie z własnymi emocjami w tym z własną złością, jak rozwiązywać konflikty z rówieśnikami, jak czekać na swoją kolej, jak przegrywać w grach, jak ponosić konsekwencje swojego zachowania.

Psychoedukacja ma na celu przede wszystkim udzielenie informacji na temat prawidłowości rozwoju dzieci, zaburzeń psychicznych oraz sposobów radzenia sobie z trudnościami wychowawczymi z uwzględnieniem potrzeb dziecka i jego możliwości rozwojowych.

Zapraszamy na konsultacje indywidualne oraz warsztaty tematyczne, skierowane dla rodziców i opiekunów. Psychoedukacja/ konsultacje psychologiczne skierowane są dla wszystkich, którzy chcieliby porozmawiać na każdy temat dotyczący dziecka/ rodzicielstwa lub mają wątpliwości i pytania dotyczące ich pociech.

Przykładowe tematy konsultacji/ psychoedukacji:

- „Dziecko ma zdiagnozowaną chorobę, jak mogę mu pomóc?”

- „Dlaczego moje dziecko nie raczkuje”

- „Jak nawiązać relacje z dzieckiem adoptowanym”

- „Czy takie zachowanie np. płacz przy przewijaniu jest normalne?”

- „Dziecko nie chce chodzić do przedszkola”

- „Moje dziecko chce być cały czas noszone na rękach”

- „Dziecko nie chce bawić się z innymi dziećmi”

- „Jak mogę wzbudzić ciekawość do nauki mojemu dziecku?”

- „Dziecko jest nieśmiałe i boi się wszystkiego”

- „Moje dziecko jest niegrzeczne”

- „Dziecko ma opóźniony rozwój mowy”

- „Jak pomóc dziecku w trakcie rozwodu rodziców”

- i wiele innych.

Rozmowa z doświadczonym psychologiem może być bezcenna w zrozumieniu funkcjonowania dziecka i jego emocji, dzięki czemu rodzic jest w stanie pomóc dziecku przejść przez kolejne etapy rozwoju oraz trudne okresy w życiu.

• ADOS - 2,
• Diagnoza gotowości szkolnej,
• Diagnoza specyficznych trudności w uczeniu się matematyki,
• Testy osobowości,
• Testy inteligencji,
• Ocena rozwoju psychomotorycznego dziecka,
• Diagnoza Autyzmu i zespołu Aspergera,
• Diagnoza zaburzeń i opóźnień w rozwoju mowy,
• Diagnoza rozwoju mowy,
• Diagnoza ADHD i ADD,
• Diagnoza upośledzenia umysłowego

Interwencja kryzysowa- intensywna pomoc psychologiczna. Są to spotkania z psychologiem, które dają wsparcie doraźne w trudnych sytuacjach życiowych. Celem interwencji kryzysowej jest przywrócenie równowagi psychicznej i umiejętności samodzielnego radzenia sobie, a dzięki temu zapobieganie przejściu reakcji kryzysowej w stan chronicznej niewydolności psychospołecznej.

Choroba, rozwód rodziców, śmierć bliskiej osoby, czy inne trudne sytuacje to dla całej rodziny a w szczególności dla dzieci obciążająca sytuacja, która niesie za sobą zazwyczaj wiele negatywnych emocji i przeżyć. Jest to stan trudny zarówno dla dorosłych jak i dzieci.
 

Z naszej pomocy mogą skorzystać osoby znajdujące się w trudnej sytuacji życiowej, takiej jak:

-śmierć bliskiej rodziny

-nadużycia seksualne, gwałty

-konflikty małżeńskie i rodzinne (rozwód, rozstanie)

-samobójstwo

-przemoc

-zdarzenia losowe (wypadek, przestępstwo)

-oraz inne